canımız yanar bazen hayat yaralar açar ruhumuzda,geçmesini beklerken deşilip defalarca kez kanatılacak yaralar,, büyük acılar çekeriz dünya da eşi benzeri yok sanar,isyan ederiz,vardır biliriz,ama yanar sızlar işte içimiz .. bekleriz geçecek güzel günler gelecek bu acıları unutup anlamlı bir tebessümle anacağımız günler gelecek,acıların mükafatı var diye avuturuz kendimizi ödülümüzü bekleriz bekleriz bekleriz , her gün fidan gibi umutlar ekeriz yeşermesini bekleriz meyve vermesini gerçekleşmesini ... bekleriz
korkuyla,endişeyle üzüntüyle zaman sonsuz değildir elbet gelecek dediğimiz günlerde gelecektir ve her an da gelmektedir,,
kurarız kafamızda belki hayal ederiz,umduğumuzu bulmak için dualar ederiz.
vermez belki hayat sonunda istediklerimizi belki de biz almasını bilemedik deriz,,
üzülür ağlar belki hayırlısı budur deyip tekrar bekleriz hayat hep bir bekleyiş aslında bitmez o bekleyişler sonu gelmez insan denen varlık ya çok güçlü ya çok aptal
ya hemen kendini toparlar hayallere dalar, ya da aptaldır kader dediği şeye kanar,,
bilmiyorum belki de çaresiziz yalnızız
oysa akıllı olmalı hayatta kurnaz
son şansı iyi değerlendirmeli son kez iyice düşünmeli kurnaz olup yollar bulmalıyız
umarım hayat her canımız yandığında döktüğümüz gözyaşlarına karşılık mutluluk gözyaşları saklamıştır gelecek günlerimize, ya da umarım hayat bu dileği tutturacak kadar derin yaralar açmaz ruhumuza...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder